Ficha
·
Aspecto formal:
o Autor: Chema Madoz.
o Nacionalidade: Española
(Nado en Madrid).
o Procedencia imaxe (libro,
catálogo, documento dixital, etcétera): Libro electrónico (Photobolsillo).
o Xénero: Fotografía
obxectual.
o Movemento, corrente
estilística: Realismo máxico.
o Data de creación: 1998.
o Título: “Sin título 1998”
o Dimensións: 107,7 x 105,6
cm
o Cor ou branco e negro:
Cor. Cores frías achegándose a tonos brancos e negros.
o Data de publicación:
Década dos 90.
o Lugar de realización: Madrid.
o Orixinal ou copia:
Orixinal.
o Asunto ou asuntos:
Búsqueda da utilidade dos obxectos máis alá da súa función habitual.
o Plano/escala da imaxe
(primeiro plano, plano xeral, etcétera): Plano medio.
o Natural ou espontánea /
pose ou preparación: Preparación.
·
Análise de contido:
o Contexto: Chema Madoz mostra unha
inclinación cara o simbólico, con imaxes caracterizadas polas paradoxas e
metáforas que o fan crear un mundo propio caracteristico da era contemporánea.
A través das súas creacións Madoz cuestiona a realidade e intenta levar ao
espectador ao ámbito da observación e reflexión.
o Retrato (individual ou
grupo), escena, paisaxe, etcétera: Escena inmortalizada nas rúas de Madrid na
que aparecen cinco obxectos, catro platos e unha alcantarilla.
o Resumo ou descrición do
contido: Esta imaxe encádrase
dentro do contexto da fotografía obxectual. O seu autor, Chema Madoz trata de
ver máis alá dos obxectos que fotografía, buscándolles outras utilidades ou
outras interpretacións. Neste caso un obxecto como a alcantarilla adquire outra
utilidade a parte de recoller a auga das rúas, neste caso convírtese nun
escurridor de platos como o que temos nas nosas cociñas. A escena fotografiada
sitúase nas calles de Madrid, nunha beirarúa normal dunha gran cidade. Os
únicos obxectos que aparecen na imaxe son catro platos e unha alcantarilla que
non teñen outra función máis que mostrar as distintas utilidades dos obxectos.
o Descritores onomásticos:
Rodríguez Madoz, José María.
o Descritores xeográficos:
lugares ou ámbito xeográfico da imaxe: Madrid, España.
o Descritores temáticos:
obxectos, acción, actividades, situación ou conceptos relacionados coa
fotografía: Platos, alcantarilla, beirarúa, realidad, obxectos.
Reflexión do equipo sobre a imaxe:
É unha imaxe curiosa,
ningúen espera que unha fotografía dunha alcantarilla teña o éxito que tivo
esta imaxe. Precisamente este éxito é froito da sinxeleza e do coidado co que
se preparou esta escena que busca ver máis alá dos obxectos cotiás.
BIOGRAFÍA MADOZ
José María Rodríguez Madoz
naceu en Madrid no ano 1958. Estudou Historia da Arte na Universidade
Complutense de Madrid, ao mesmo tempo que estudaba fotografía. Pronto as súas
fotografías comezaron a chegar ao público madrileño, en 1988 a Sala Minerva do Círculo
de Belas Artes inaugura a súa programación de fotografía cunha exposición dos
seus traballos. Dous anos despois é cando comeza a desenvolver a idea dos
obxectos, que acaban sendo tema constante na súa fotografía. Ao ano seguinte o
Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía mostra a exposición “Catro
direccións: fotografía contemporánea española” que se expuxo en varios países e
da que forman parte varias fotografías de Madoz. En 1995 a Editorial Art-Plus
de Madrid edita a súa primeira monografía: O libro “Chema Madoz (1985 – 1995)”.
Tres anos máis tarde a Editorial Mestizo, A. C., de Murcia lle publica o libro
“Mixtos – Chema Madoz”. No ano 1999 as súas obras chegan a Galicia, o Centro
Galego de Arte Contemporáneo de Santiago de Compostela mostra a súa exposición
de traballos realizados entre 1996 e 1997. Neste mesmo ano o Museo Nacional
Centro de Arte Reina Sofía dedícalle a exposición individual “Objetos 1990 –
1999” que é a primeira que dedica a exposión a un fotógrafo español en vida.
Os premios que recibiu ao
longo da súa carreira son: 1991 o premio Kodak España e no ano 2000 o Premio
Nacional de Fotografía, Ministerio de Cultura, España. Premio Higasikawa.
Oveseas Photographer. Higasikawa PhotoFestival, Japón. E o Premio
PhotoEspaña.
Ficha
·
Aspecto formal:
o Autor: Man Ray.
o Nacionalidade:
Estadounidense (Philadelphia)
o Procedencia imaxe (libro,
catálogo, documento dixital, etcétera): RevistaLiteratura, edición XIII (1924)
o Xénero: Fotografía
surrealista.
o Movemento, corrente
estilística: Surrealismo.
o Data de creación: 1924
o Título: Le violon
d'Ingres.
o Dimensións: 29,6 x 22,7
cm.
o Cor ou branco e negro:
Branco e negro.
o Data de publicación: Xuño
de 1924.
o Lugar de realización:
París, Francia.
o Orixinal ou copia:
Orixinal
o Asunto ou asuntos:
Similitude entre o corpo da muller e a figura dun violín.
o Plano/escala da imaxe
(primeiro plano, plano xeral, etcétera): Plano medio
o Natural ou espontánea /
pose ou preparación: Preparación.
·
Análise de contido:
o Contexto: Man Ray era admirador
das pinturas de Jean-Auguste-Dominique Ingres e realizou unha serie de
fotografías inspirado nos desnudos de Ingres, neste caso retratou a modelo Kiki
de Montparnasse en turbante. Man Ray altera o que orixinalmente era un desnudo
clásico
o Retrato (individual ou
grupo), escena, paisaxe, etcétera: Retrato individual da modelo Kiki de
Montparnasse mostrando a súa espalda desnuda á cámara.
o Resumo ou descrición do
contido: Nesta imaxe vemos a unha
muller sentada ao borde dunha cama, coa espalda desnuda adornada de maneira que
pareza un violín. Destaca a brancura do corpo sobre o fondo escuro, que fai que
se acentúen as curvas da muller e den a impresión de estar vendo un violín.
Deste xeito o autor consegue manter unha tensión entre a obxectivación e a apreciación
da figura femenina.
o Descritores onomásticos:
Man Ray, Kiki de Montparnasse.
o Descritores xeográficos:
lugares ou ámbito xeográfico da imaxe: París, Francia.
o Descritores temáticos:
obxectos, acción, actividades, situación ou conceptos relacionados coa
fotografía: Muller, violín, música, turbante, París, desnudo, modelo.
Reflexión do equipo sobre a imaxe:
Esta imaxe evoca a pureza
e a delicadeza do corpo dunha muller mesturado coa beleza da música. Permítenos
comparar a silueta dun instrumento musical como é o violín co corpo dunha
muller gardando similitude coas súas curvas e o matiz delicado que caracteriza
ambas cousas.
BIOGRAFÍA MAN RAY.
Man Ray (Emmanuel
Radnitzky) naceu en 1890 en Filadelfia (Estados Unidos). Sempre estivo ao
fronte das vangardas e traballou todos os medios, como pintura, escultura,
fotografía e películas. A súa familia era xudía e se traslada a Nova York en
1897. Estudou na High Schol e na Escola de Belas Artes do Fracisco Social
Center de NY. En 1913 pintou o seu primeiro cadro cubista (un retrato de Alfred
Stieglitz). En 1915 fixo o seu primer one-man-show, co que se fixo famoso por
toda América como un dos primeiros pintores abstractos. Máis adiante participa
en experimentos fotográficos e cinematográficos e tamén na publicación do
número único de “New York Dadá”.
En 1921 múdase a París e
pasou o resto da súa vida alí, excepto os 10 años (1940 – 1951) que viviu en
Hollywood. Conseguiu o seu maior éxito coas súas fotografías abstractas, ás que
bautizou como “rayogramas” e publicou 12 destes baixo o título “Champs
delicieux”.
Morre en Francia en 1976 e
foi enterrado no cementerio de Montparnasse.
 | |
ASPECTO FORMAL
| |
Autor
|
Alberto Korda
|
Nacionalidade
|
Cuba
|
Procedencia da imaxe
|
Cuba
|
Xénero
|
Retrato
|
Movemento, corrente estilística
|
Imaxe histórica
|
Data de creación
|
1962
|
Título
|
“La miliciana”
|
Cor ou B/N
|
B/N
|
Data de publicación
|
1967
|
Lugar de realización
|
Cuba
|
Orixinal ou copia
|
Orixinal
|
Asunto ou asuntos
|
A instantánea parte dun grupo de fotografías que achegan á Revolucion cubana da década dos 60, cando os guerrilleiros toman o poder de Cuba.
|
Plano/Escala da imaxe
|
Primeiro plano
|
Natural ou espontánea/ Pose ou preparación
|
Espontánea
|
ANÁLISE DE CONTIDO
| |
Contexto
|
Revolución cubana
|
Retrato, escena, paisaxe...
|
Retrato
|
Resumo ou descrición do contido
|
A imaxe amosa unha parte do que foi a revolución, aportando ademáis, algo innovador, como é unha muller guerrilleira.
|
Descritores Onomásticos
|
Revolución / Cuba/ Mujer / Miliciana/ Arma de fuego / Soldado
|
Descritores temáticos (obxetos, acción, actividades, situación ou conceptos relacionados coa fotografía)
|
Unha muller revolucionaria que participa na revolución cubana e que aparenta seriedade mentras porta unha arma de lume.
|
REFLEXIÓN DO EQUIPO SOBRE A IMAXE
| |
A imaxe, no seu conxunto con outras, forma parte da historia da fotografía, contribuindo a súa vez á historia do arte contemporáneo cubano. A imaxe reflexa a rebeldía dos pobos, a irremediable loita dos revolucionarios de todo o mundo, a través dunha muller, algo que resulta moi novidoso tendo en conta que a guerra era “cousade homes”.
| |
BIOGRAFÍA ALBERTO KORDA
Alberto Korda, fue un fotógrafo cubano (nacido el 14 de septiembre de 1928 en la barriada del Cerro, La Habana, y fallecido en París el 25 de mayo de 2001) fue un fotógrafo cubano célebre principalmente por la famosa fotografía tomada a Ernesto “Che” Guevara mirando el cortejo fúnebre de los muertos en el atentado terrorista al barco La Coubre, el 5 de marzo de 1960. Funda los Estudios Korda donde trabaja entre 1953 y 1968. Era un estudio fotográfico dedicado a modas y publicidad, de notable éxito comercial, lo que le permitió disfrutar de una cómoda posición económica. Se le considera el creador de la fotografía de modas en Cuba, junto a la modelo Norka Méndez, que fue una de sus esposas. Con el triunfo de la Revolución Cubana en 1959, trabajó como fotógrafo del periódico Revolución y acompañó a Fidel Castro como fotógrafo en distintos recorridos que el líder cubano realizaba en esos años.
En el año 1960 realizó la famosa fotografía Guerrillero
Heroico, del Che, considerada uno de los diez mejores retratos fotográficos
de todos los tiempos y que constituye la obra más reproducida de la historia de
la fotografía en todo el mundo.
Después
de trabajar como fotógrafo para Fidel Castro, Korda se dedicó a la fotografía
submarina con bastante éxito y a exponer sus fotografías por todo el mundo
obteniendo reconocimiento a su obra.
 | |
ASPECTO FORMAL
| |
Autor
|
Matic Zorman
|
Nacionalidade
|
Eslovenia
|
Procedencia da imaxe
|
Eslovenia
|
Dimensións
|
820 x 547
|
Xénero
|
Retrato
|
Movemento, corrente estilística
|
Neues Sehen ( Nova Visión)
|
Data de creación
|
Octubre de 2015
|
Título
|
Waiting to register
|
Cor ou B/N
|
Cor
|
Data de publicación
|
2015
|
Lugar de realización
|
Eslovenia
|
Orixinal ou copia
|
Orixinal
|
Asunto ou asuntos
|
A instantánea forma parte da serie “The balcan nights (exodus)” que mostran a vida dos refuxiados .
|
Plano/Escala da imaxe
|
Primeiro plano
|
Natural ou espontánea/ Pose ou preparación
|
Natural
|
ANÁLISE DO CONTIDO
| |
Contexto
|
Refuxiados sirios en Europa
|
Retrato, escena, paisaxe...
|
Retrato
|
Resumo ou descrición do contido
|
Trátase da vida dos refuxidos en Eslovenia, un país de transición en Europa no cal os máis de 100.000 refuxiados formaron un 5% da poboación
|
Descritores Onomásticos
|
Refuxiados / Wordpress2016 / Eslovenia/ Menores refuxiados
|
Descritores temáticos (obxetos, acción, actividades, situación ou conceptos relacionados coa fotografía)
|
Un neno refuxiado está cuberto cun impermeable mentras espera na liña para inscribirse en Presevo, campo de rexistro de refuxiados.
|
REFLEXIÓN DO EQUIPO SOBRE A IMAXE
| |
A imaxe, trátase dunha antitese. Isto débese a que a través dun neno, que nos transmite tenrura, narra un feito terriblemente duro como é a situación que viven os refuxiados en Europa, escapando da guerra nos seus paises.
| |
BIOGRAFÍA MATIC ZORMAN
Matic Zorman é un reporteiro gráfico de Eslovenia, nacido en
1986.
En 2008 contribuiu con imáxes de noticias a unha
variedade de periódicos e revistas eslovenas sobre unha base diaria, o que
marcou o comezo da súa carreira.
Documentou as secuelas
do conflicto palestino-israelí en Gaza por primeira vez en 2010, e dende ahí
centrouse nas cuestións humanitarias que permanecen ocultas nun dos conflictos
más denunciados. Matic realiza proxectos documentales de información dos
conflictos a través dunha historia persoal dos afectados por ela.
FICHA
Aspecto formal:
Nacionalidade: Italiano
Procedencia da imaxe: A publicidade de United Color of Benetton, 1991.
Xénero: Realismo
Movemento / corrente estilística: Fotografía publicitaria
Data de creación: 1991
Título: Bebé
Dimensións: 613 x 407
Cor ou blanco e negro: Cor
Data de publicación: 1991
Lugar de realizacion: estudo fotográfico
Orixinal ou copia: orixinal
Asunto ou asuntos: Recén nacida. Chamamento á vida.
Plano / Escala da imaxe: Plano xeral
Natual ou espontánea/ Pose ou preparación: Pose ou preparación
Análise de contido:
1991.
Retrato (individual ou grupo), escena, paisaxe, etcétera: Retrato individual.
Atopámonos fronte un retrato dunha bebé recen nada nas mans dun/ha
médico/a. A nena aínda ten o cordón umbilical, está ensangrentada e aparece
cunha expresión que nos mostra que estaba chorando no momento da realización da
fotografía.
É un plano xeral, moi realista, que expresa un canto á vida. Aínda así, e a
pesar da súa inocencia, foi unha foto moi polémica que obrigouse a retirar da
campaña publicitaria de United Colors of Benetton.
United Colors of Benetton de 1991.
Descritores xeográficos: estudo fotográfico
Descritores temáticos: bebé, parto, vida, médica/o, publicidade.
Reflexión do equipo sobre a imaxe: É un canto á vida. Unha imaxe moi inocente
e sinxela que representa o comezo da existencia.
BIOGRAFÍA TOSCANI
Oliviero Toscani, nado en Milán en 1942, estudou
fotografía e artes gráficas na Universidad de Zurich de 1961 a 1965. É
recoñecido internacionalmente como a fuerza creativa detrás das máis famosas
revistas e marcas mundiais, incluindo imaxes corporativas a campañas de
publicidade a través dos anos, paraEsprit, Chanel, Robe di Kappa, Fiorucci,
Prenatal, Jesus, Inter, Snai, Toyota, Ministero del Lavoro, della Salute,
Artemide, Woolworth e altri.
Entre os seus últimos proxectos : colaboración co il
Ministero dell’Ambiente e della Salute, ca Regione Calabria, coa Fondazione
Umberto Veronesi e algunas campañas de interés e o compromiso social adicado á
seguridade vial, á anorexia ou á violencia machista.
Como fotógrafo de moda traballou e segue traballando
para revistas como Elle, Vogue, GQ, Harper’s Bazaar, Esquire, Stern,
Liberation, etc. De 1982 a 2000, creou a imaxe, a identidade, a
estratexia de comunicación e a presencia en liña de United Colors of Benetton,
convertíndoa nuna das marcas más recoñecidas nol mundo. No 1990 crea e dirixe
Colores e en 1993 concibiu e dirixiu Fabrica, o centro de investigación da
creatividade nla comunicación moderna. De 1999 a 2000 foi o director creativo
da charla mensual Talk Miramax en Nova York dirixida por Tina Brown. Toscani
foi un dos fundadores da Academia de Arquitectura en Mendrisio, ensinou a
comunicación visual en varias universidades e ecribiu varios libros sobre a
comunicación.
Despois de case cinco décadas da publicación da innovación, a publicidade, o cine e a televisión, agora está interesado na creatividade aplicada a diversos medios de comunicación, producindo, co seu estudo, proxectos editoriais, libros, programas de televisión, exposicións e exposicióms. Dende 2007 Oliviero Toscani comeza raza humana, proxecto de fotografía y video das diferentes morfoloxías e as condicións humanas, para
representar a todas las expresións, a física, somática, sociais e culturais da
humanidade, chegando a máis de 100 municipios italianos ademais do Estado de
Israel, Palestina, Xapón, as Nacións Unidas e Guatemala. Durante case trinta
anos comprometeuse co proxecto: Nuevo paisaje italiano, proxecto contra a
degradación de Italia. O traballo de Toscani foi expuesto na Bienal de Venecia,
en Sao Paulo, na Trienal de Milán e nos museos de arte modernos e contemporáneo
de todo o mundo.
Toscani gañou numerosos premios como catro Leoni d’Oro, o Gran Premio UNESCO, dúas
veces o Gran Premio d'affichage e varios Art Directors club de todo o mundo.
Foi o gañador dol "heroe creativo" de Saatchi & Saatchi. A
Academia de Belas Artes de Urbino concedeulle o Premio Il Sogno di Piero e
recibiu da Academia de Belas Artes de Florencia o título de Académico de Honor.
Oliviero Toscani é membro honorario do Comité de Leonardo e da Academia Europea.
de Ciencias e Artes.
Aspecto formal
Autor: Manuel Ferrol
Nacionalidade: Galego
Procedencia imaxe: Publicada por primeira vez en Arxentina, en xuño de
1958, por Luís Seoane na revista “Galicia emigrante”. Foi incluída no libro
“Galicia hoy”.
Xénero: Social. Emigración.
Movemento, corrente estilística: Realista.
Data de creación: Novembro de 1957
Título: “Padre e hijo llorando. Despedida de emigrantes.”
Data de publicación: xuño de 1958
Lugar de realización: peirao de A Coruña
Orixinal ou copia: orixinal
Asunto ou asuntos: Emigración. Pai e fillo.
Plano / escala imaxe da imaxe: plano medio
Natural ou espontánea / pose ou preparación: natural ou espontánea
Análise de contido
Contexto: Peirao de A Coruña. Ano 1957. Despedida de emigrantes.
Retrato, escena, paisaxe, etc: retrato de pai e fillo
Atopámonos ante unha imaxe (plano medio) dun fai e un fillo fisterráns, Xan
e Xurxo Calo, os cales abrázanse e choran pola despedida dos seus familiares no
peirao de A Coruña, os cales ían embarcarse xunto con outros emigrantes no
transatlántico “Juan de Garay” em busca dunha vida millor.
Esta foto convertiuse nunha das representacións máximas da traumática
experiencia da emigración en Galiza.
Descritores onomásticos: Manuel Ferrol, Padre e hijo llorando.Despedida de emigrantes.
Descritores xeográficos: peirao de A Coruña, Galiza.
Descritores temáticos: Pai, fillo, emigración, despedida, barco, peirao, A Coruña.
Reflexión do equipo sobre a imaxe:
É curioso como unha foto tomada por casualidade pode reflexar tanta dor e
sufrimento. Manuel Ferrol conseguiu moi ben isto, convertíndoo nunha
representación máxima do sufrimento da emigración.
BIOGRAFÍA MANUEL FERROL:
Manuel Ferrol naceu en Cabo Vilán, coñecida como unha das zonas máis
perigosas da Costa da Morte, en Galiza. Foi testigo inocente do drama que foi
para todos os españois a Guerra Civil. Aos 25 anos de idade decidiu ingresar na
Escola de Náutica de A Coruña, pero pronto desistiu para adicarse á fotografía
entusiasmado polo seu amigo Juan Castuera. Foih esa una decisión crucial na súa
vida.
En 1950 comezou a gañarse a vida coa fotografía e montou o seu primero
taller en Betanzos. As súas primeras obras remuneradas eran retratos de nenos a
domicilio. Ademais de realizar retratos colaboraba con varios medios da rexión,
“Gaceta Ilustrada”, “Arriba”, “La Hora” e “Vida Gallega”, ademais dunha
incursión en cine. Pero un cambio trascendental na súa vida prodúcese o 27 de
novembro de 1957, cando por encargo dun sacerdote da Comisión Católica de
Emigración, debe ir á Estación Marítima do porto de A Coruña para documentar co
seu Rolleiflex o embarque de emigrantes galegos no trasatlántico “Juan de
Garay”.
Foi entón que a escena construíuse por designio do destino ante os seus
ollos: Xan Calo abraza polo pescozo ao seu fijo Xurxo, cos rostros quebrados polo
llanto no momento que despiden á nai e dous irmáns do primero, quenes parten co
soño dunha nova vida. Ahí, nese instante, Ferrol tivo a sensibilidade de xerar
unha imaxe que construíse un ícono da tremenda e profunda dor ante a separación
das familias. Manuel non soubo entón quenes eran os protagonistas daquela célebre imaxen. Varios anos despois, a fins de 1980, os tres foron reunidos por Antón Reixa nun
programa da TVG. O encontro foi tenso, alguén lles dixo que Manuel fixérase
millonario coas foto cuando o certo es que, como sucede con moitas fotografías
célebres, non gañou diñeiro con elas e, incluso, en Bos Aires o escritor
Eduardo Blanco Amor publicounas coa súa firma. Grazas a este ano 1957, sen
dúbida un dos anos máis cruciais da súa vida profesional, puido marchar en 1958
a estudar fotografía a cor en Hamburger Photo Schule e o ano seguiente foi
nomeado corresponsal de TVE en Galicia. En 1961 realiza outra reportaxe de sona, esta vez sobre a liberación do buque "Santa María", secuestrado polo Directorio Ibérico Revolucionario de Liberación.
En 1965 gaña a oposición para ser correspondente do No-Do, traballo no que
desenvolveu multitude de monográficos sobre diversos temas galegos. Nese
traballo tamén tivo o encargo de cubrir as vacacións de verán de Franco, razón pola que se converteu nunha das poucas persoas
cunha relación de proximidade no contorno familiar do ditador.
Durante os anos setenta participou nun proxecto cinematográfico sobre Castelao. O vínculo de Manuel Ferrol co cinema galego era
especialmente forte, até o punto no que unha das cousas das que máis se gababa
era que o seu traballo servira de inspiración para varios filmes de Chano Piñeiro.
Nos anos seguintes, Manuel Ferrol, participou en numerosas exposicións internacionais ao lado dos fotógrafos máis importantes do século, sen deixar de traballar até o seu falecemento, en marzo de 2003. Catro anos antes, en 1999 recibira un dos poucos recoñecementos oficiais que tivo en vida: o galardón da Deputación Provincial da Coruña como fotógrafo histórico. a O 25 de xullo dese mesmo ano, por aquel entón presidente da Xunta de Galicia, Manuel Fraga impúxolle a título póstumo a medalle de bronce "os bos xenerosos"
Manuel Ferrol morreu no ano 2003, xamáis perdeu a sinxeleza dun home que
transcurriu a súa vida dacordo aos seus principios, xerando unha obra
trascendente, nunha época na que mentras outros fotógrafos desesperábanse por
chamarse a sí mesmos “artistas” el prefería dicirse “reporteiro”.
Aspecto formal
|
|
Autor |
Javier Arcenillas
|
Nacionalidade |
Española
|
Procedencia imaxe |
Libro
|
Xénero |
Reportaxe
|
Data de creación |
|
Título |
(Serie) Shipbreakers, las termitas
del mar
|
Dimensións |
920x602
|
Cor o branco e negro |
Branco e negro
|
Data de publicación |
05/10/10
|
Lugar de realización |
Chittagong, Bangladesh
|
Orixinal ou copia |
Orixinal
|
Asunto ou asuntos |
A dura situación dos traballadores de Chittagong.
|
Plano/escala da imaxe |
Plano detalle
|
Natural ou espontánea/pose ou preparación
|
Pose ou preparación
|
Análise de contido
|
|
Contexto
|
Chittagong é un lugar onde os barcos chegan para morir, cargados de sustancias como amianto, plomo o cadmio, prexudicando a vida dos traballadores. |
Retrato, escena, paisaxe…
|
Reportaje |
Resumo ou descrición do contido
|
Shipbreakers é un ensaio fotográfico sobre Chittagong, o cemiterio de barcos más grande del mundo, onde los poboadores sobreviven día a día con grandes embarcacións en un ambiente contaminante. |
Descritores onomásticos
|
Chittagong, Shipbreakers, Javier Arcenillas, cemiterio de barcos, Bangladesh |
Descritores temáticos (obxectos, acción, actividades,
situación ou conceptos relacionados coa fotografía)
|
A violencia social e as súas consecuencias. A denuncia das condiciones laborais. |
Reflexión do equipo sobre a imaxe
|
|
BIOGRAFÍA JAVIER ARCENILLAS
Javier Arcenillas naceu en Bilbao en 1973. Fotógrafo, Doctor en Psicoloxía Evolutiva e licenciado en fotoperiodismo en 2014.
O seu traballo tivo un longo percorrido, e foi publicado en numerosos medios, ademais de ser premiado nacional e internacionalmente. Traballou na axencia COVER dende 2003 como responsable de formación, coordinando a súa Photoescuela para reporteros. Publicou en sitios como TIME, Der Spiegel, National Geographic… Conseguiu máis de 100 premios internacionais de fotografía e numerosas becas. É membro do Gea Photowords.
Desde o 2006, interesouseno problema da violencia das sociedades latinoamericanas, onde comezou a súa triloxía Sicarios, en Guatemala, e a segunda parte Nota Roja en El Salvador, México e Honduras. Para as súas obras inspirouse na obra de outros autores, como Robert Frank, Diane Arbus y Richard Avedon. Arcenillas é un narrador que se implica emocionalmente coa dureza dos temas que aborda. En este último traballo aborda as historias de todas as vítimas que sofren esa violencia indiscriminada que padece a sociedade hondureña e que forma parte dos feitos máis cotidianos da vida. Defínese como fotógrafo humanista. As súas imaxes son directas, no escatimando riscos persoais para estar cerca do que sucede. A súa obra é maiormente documental, en branco e negro, con obxectivos descentrables ou con cámaras técnicas.
Polo seu traballo con Médicos do Mundo sobre as cidades Basura en Centroamérica, foi finalista para o Premio Pez de Ojo e o seu libro City Hope resume os seus cinco anos traballando en elo. Publicou en revistas un libro a modo de retrato da sociedade, REVOLUZION, no que se resume a actividade diaria xunto cun ensaio fotográfico da caridade na India chamado Kingdom Charity.
Actualmente leva a cabo novas ideas en paralelo co periodismo tradicional, para
difundir os seus proxectos.
Aspecto formal |
|
Autor
|
Luís González Palma |
Nacionalidade
|
Guatemala
|
Procedencia imaxe
|
Ensaio
|
Xénero
|
Artístico
|
Data de creación
|
2007
|
Título
|
Serie- Jerarquías de intimidad (La
anunciación)
|
Dimensións
|
1050 × 1050
(100 cm de diámetro)
|
Cor o branco e negro
|
Cor
|
Data de publicación
|
2015
|
Lugar de realización
|
Arxentina
|
Orixinal ou copia
|
Orixinal
|
Asunto ou asuntos
|
Intento íntimo e persoal de darlle corpo ós fantasmas que gobernan as relacións persoais. |
Plano/escala da imaxe
|
Plano medio
|
Natural ou
espontánea/pose ou preparación
|
Pose ou preparación
|
Análise de contido |
|
Contexto
|
As fotografías reflexan as súas experiencias.
|
Retrato, escena,
paisaxe…
|
Escena
|
Resumo ou descrición
do contido
|
O poder da mirada.
Todo o que unha mirada é capaz de transmitir.
|
Descritores
onomásticos
|
Jerarquías de
intimidad, Luís González Palma, Constelaciones de lo intangible.
|
Descritores temáticos (obxectos, acción, actividades, situación ou conceptos relacionados coa fotografía) |
Xera unha serie de
ficcións fotográficas para crear unha reflexión sobre as relacións con outros e cun mesmo. Todas as imaxes destas
series intentan simbolizar as tensións, contradicións, fantasmas y complexidades
que se dan en toda relación.
|
Reflexión do equipo sobre a imaxe
|
|
BIOGRAFÍA LUÍS GONZÁLEZ PALMA
Luís González Palma
naceu en Guatemala en 1957, onde estudou arquitectura e cinematografía na
Universidade de San Carlos. Actualmente vive e traballa en Córdoba, Arxentina.
É recoñecido como un dos máis importantes fotógrafos de América Latina. Logrou
que as súas fotografía semellasen ás pinturas artísticas. Nos seus traballos
pódese notar o alma e o sufrimento da poboación indíxena guatemalteca.
Dende os comezos, o
traballo de Luís centrouse na mirada, na súa expresión. Na súa primeira época,
centrouse máis en crear metáforas da mirada nos retratos frontais de mirada
fixa, mostrando así a súa fraxilidade.
Retratos nos que se percibía a soidade dos suxeitos, e ao mesmo tempo a
súa firmeza emocional, onde a mirada resultaba un espazo de contradicións.
Tras moitos cambios na
súa vida, na época presente, Luís interesouse por una fotografía diferente,
xunto á súa parella, Graciela De Oliveira, pero mantendo sempre presentes as
súas permanentes obsesións: a beleza como poder político; a experiencia
relixiosa cargada de amor e o dolor como lectura da articulación do mundo.
Neste período é onde atopamos a súa serie Jerarquías
de intimidad. Nesta serie, Luís intenta representar escenas cargadas de
experiencias psicolóxicas, dándolles un diálogo, como parte dun guión
silencioso. Un ensaio de imaxes cargadas de misterio e tensión, que presentan
un drama detido e inquedante, no que cada foto actúa como un instante de sono
alargado, e no que as figuras atemporais son como feridas da memoria.
Entre as súas obras
destacan La mirada ausente, Corona de
laureles, El mago, Mi caja de música.
Fixo tanto exposición
persoais, como Nupcias de soledad, Lugar
sin reposo ou La fidelidad sin dolor;
como exposicións colectivas: Fotobienal de Vigo, Palacio del Conde Duque en
Madrid, Museo de Bellas Artes de Buenos Aires.
Recibiu o precio PHotoEspaña “Baume et Mercier” en 1999, e colaborou coa posta en escena de la producción da Ópera “The death and the maiden” na Ópera de Malmö en Suecia, no ano 2008.
Ten tres monografía do seu traballo publicadas, entre as que se pode mencionar”Poems of sorrow” de Arena Ediciones, “El silecion de la mirada” en Ediciones Pelliti en Roma, e
Luíz González Palma, Ediciones “La Fábrica”, España
Que autor ou autora faltaría na
selección, segundo a vosa opinión e coñecemento ?
2. CONCLUSIÓN
BIBLIOGRAFÍA ( Manual utilizado: HARDVAR). - FONTES (3)
Foto Chema Madoz:
Borruel, I. (2014).
Análisis de una fotografía. [Blog] El
documentalista audiovisual. Disponible en: http://eldocumentalistaudiovisual.com/2014/01/27/analisis-de-una-fotografia-2/
[Consultado: 5 abril 2016].
Chemamadoz.com. (2016). Pagina web de Chema Madoz.
[online] Disponible en: http://www.chemamadoz.com/ [Consultado 5 abril 2016].
La Fabrica. (2016). Chema Madoz 5ª edición - La Fabrica.
[online] Disponible en:
http://tienda.lafabrica.com/es/catalogo-de-la-fabrica/2901-chema-madoz-5-edicion.html
[Consultado 5 abril 2016].
Lafuente, J. (2012). Chema
Madoz y el Realismo Mágico. [Blog] Hombre
de Trapo. Disponible en:
http://hombredetrapo79.blogspot.com.es/2012/05/chema-madoz-y-el-realismo-magico.html
[Consultado 5 abril 2016].
La pedrera. (2016). Chema Madoz. Ars combinatoria.
[online] Disponible en: https://www.lapedrera.com/es/chema-madoz-ars-combinatoria-0
[Consultado 6 abril 2016].
Mesa León, M. y Aquino
Guerra, R. (2007). Manual de
indización para archivos. La Habana, Cuba: Archivo Nacional de la
República de Cuba.
Museoreinasofia.es.
(1999). Madoz. Objetos
1990-1999 | Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía. [online] Disponible
en: http://www.museoreinasofia.es/exposiciones/madoz-objetos-1990-1999
[Consultado 4 abril 2016].
Trabajo sobre Chema Madoz.
(2011). [Blog] Caótica. Disponible en:
http://katatonicaa.blogspot.com.es/2011/05/trabajo-sobre-chema-madoz.html
[Consultado 5 abril 2016].
Foto Man Ray:
Historiadelarte.us.
(2016). Surrealismo | Man Ray
| EL violín de Ingres. [online] Disponible en: http://www.historiadelarte.us/pintores/surrealismo/surrealismo-man-ray-el-violin-de-ingres.html
[Consultado 6 abril 2016].
Museoreinasofia.es.
(2016). Man Ray (Emmanuel Radnitzky) -
Le Violon d'Ingres (El violín de Ingres). [online] Disponible en:
http://www.museoreinasofia.es/coleccion/obra/violon-dingres-violin-ingres
[Consultado 6 abril 2016].
Nan Goldin and the
Uncesored Life. (2016). [Blog] Sun Painted Picture.
Disponible en: http://sunpaintedpicture.blogspot.com.es/2006_06_01_archive.html
[Consultado 6 abril 2016].
Ramírez, M. (2016). El
Violín de Ingres. [Blog] Crítica Cultural 11.
Disponible en:
https://criticacultural11.wordpress.com/2011/03/15/el-violin-de-ingres-2/
[Consultado 6 abril 2016].
The J. Paul Getty in Los
Angeles. (2016). Le Violon d'Ingres (Ingres's
Violin) (Getty Museum). [online] Disponible en:
http://www.getty.edu/art/collection/objects/54733/man-ray-le-violon-d'ingres-ingres's-violin-american-1924/
[Consultado 6 abril 2016].
Foto Alberto Korda:
Havana-cultura.com. (2016). Arte cubano | Alberto Korda - fotógrafo cubano. [online] Disponible en: http://havana-cultura.com/es/artes-visuales/alberto-korda [Consultado 6 Abril 2016].
Arthistoryarchive.com. (2016). Alberto Korda
- The Photographer behind the Face of Ernesto Che Guevara - The Art History
Archive. [online]Disponible en:
http://www.arthistoryarchive.com/arthistory/photography/Alberto-Korda.html
[Consultado 6 Abril 2016].
Cadadiaunfotografo.com. (2011). Alberto Korda.
[online]Disponible en: http://www.cadadiaunfotografo.com/2011/12/alberto-korda.html
[Consultado 6 Abril 2016].
Ecured.cu. (2016). Alberto Korda - EcuRed. [online]
Disponible en: http://www.ecured.cu/Alberto_Korda [Consultado 6 Abril 2016].
Cubadebate. (2010). A 50 años de la famosa foto del Che:
“Sencillamente KORDA”. [online ] Disponible en:
http://www.cubadebate.cu/especiales/2010/03/05/roberto-chile-hemos-mirado-korda-ojos-corazon/#.VwTYQNK-2m4
[Consultado 6 Abril 2016].
El Huffington Post. (2016). La faceta más desconocida de
Alberto Korda: el retrato femenino (FOTOS). [online]Disponible en:
http://www.huffingtonpost.es/2015/06/02/alberto-korda-fotografia_n_7483560.html
[Consultado 6 Abril 2016].
Foto
Matic Zorman
Anon, (2016). [online] Disponible en:
https://www.linkedin.com/in/maticzorman [Consultado 7 Abril 2016].
Ferrer, I. (2016). La imagen de un bebé refugiado gana el
World Press Photo. [online] EL PAÍS. Disponible en:
http://cultura.elpais.com/cultura/2016/02/18/actualidad/1455793506_976162.html
[Consultado7 Abril 2016].
Matic Zorman. (2014). Matic Zorman. [online]
Disponible en: https://maticzorman.wordpress.com/ [Consultado 7 Abril 2016]
Matic Zorman. (2016). Matic Zorman. [online]
Disponible en: http://maticzorman.com [Consultado 7 Abril 2016].
Matic Zorman. (2016). The Balkan Nights (Exodus).
[online] Disponible en: http://maticzorman.com/index.php/the-balkan-nights/
[Consultado 7 Abril 2016].
País, E. (2016). Fotogalería: World Press Photo 2016: El
drama de los refugiados acapara las fotos del año. [online] EL PAÍS.
Disponible en:
http://elpais.com/elpais/2016/02/18/album/1455793754_209551.html#1455793754_209551_1455793884
[Consultado 7 Abril 2016].
World Press Photo. (2016). 2016 Matic Zorman PO1.
[online] Disponible en:
http://www.worldpressphoto.org/collection/photo/2016/people/matic-zorman
[Consultado 7 Abril 2016].
Zorman, M., Register, W., Death, G. and war, F. (2016). Matic
Zorman - Blink. [online] Blink. Disponible en:
https://blink.la/u/maticzorman [Consultado 7 Abril 2016].
Foto Toscani.
Olivierotoscani.com.
(2016). Oliviero Toscani.
[online] Disponible en: http://www.olivierotoscani.com/biografia.html
[Consultado 7 Abril 2016].
Klatmagazine. (2013). Oliviero Toscani.
[online] Disponible en:
http://www.klatmagazine.com/interviews/oliviero-toscani-interview-back-to-the-future-06/8124
[Consultado 7 Abril 2016].
Es.slideshare.net. (2016). CAMPAÑAS DE BENETTON.
[online]Disponible en: http://es.slideshare.net/ClasesEnWeb/campaas-de-benetton
[Consultado 7 Abril 2016].
Foto Manuel Ferrol
Manuelferrol.com. (2016). Manuel
Ferrol. [online]Disponible en: http://www.manuelferrol.com/ [Consultado7
Abril 2016].
Bretemas.blogaliza.org.
(2016). Brétemas » Os adeuses. [online]Disponible en: http://bretemas.blogaliza.org/2011/05/23/os-adeuses/
[Consultado 7 Abril 2016].
Foto Javier Arcenillas
Foto Javier Arcenillas
Blogs.deia.com. (2011). Chittagong
| El momento decisivo. [online] Disponible en:
http://blogs.deia.com/momentodecisivo/tag/chittagong/ [Consultado 29 Marzo
2016].
Cadadiaunfotografo.com. (2011). Javier Arcenillas. [online] Disponible en:
http://www.cadadiaunfotografo.com/2011/07/javier-arcenillas.html [Consultado 29
Marzo 2016]
Rafael Roa Fotografía y más.
(2015). Javier Arcenillas, "Latidoamérica" - Rafael Roa Fotografía
y más. [online] Disponible en:
http://www.rafaelroa.net/blog/2015/04/javier-arcenillas-latidoamerica.html
[Consultado 29 Marzo 2016].
Emoleskiner.blogspot.com.es. (2016). MOLESKINER: Shipbreakers:
Termitas de mar. [online]
Disponible en:
http://emoleskiner.blogspot.com.es/2010/10/shipbreakers-termitas-de-mar.html
[Consultado 29 Marzo 2016].
GEA PHOTOWORDS. (2016). PREMIO
PARA JAVIER ARCENILLAS. [online] Disponible en:
http://www.geaphotowords.com/blog/premio-para-javier-arcenillas/ [Consultado 29
Marzo 2016].
Fronterad.com.
(2016). Shipbreakers. Las termitas del mar | FronteraD. [online] Disponible en:
http://www.fronterad.com/?q=shipbreakers-termitas-mar [Consultado 29 Marzo 2016].
Blogs.deia.com. (2011). …Javier
Arcenillas: “Shipbreakers, las termitas del mar”… | El momento decisivo. [online] Disponible en: http://blogs.deia.com/momentodecisivo/2011/12/07/javier-arcenillas-shipbreakers-las-termitas-del-mar/
[Consultado 29 Marzo 2016].
Foto Luís González Palma
Es.wikipedia.org. (2016). Luis
González Palma. [online] Disponible en:
https://es.wikipedia.org/wiki/Luis_Gonz%C3%A1lez_Palma [Consultado 6 Abril
2016].
Gonzalezpalma.com. (2016). Luis
González Palma. [online] Disponible en: http://www.gonzalezpalma.com
[Consultado 6 Abril 2016].
Phe.es. (2016). photoespana. [online] Disponible en:
http://www.phe.es/es/noticias/1/noticias_phe/53/hablamos_con_luis_gonzalez_palma_y_graciela_de_oliveira_sobre_la_exposicion_tu_mi_placer
[Consultado 6 Abril 2016].
0 comentarios:
Publicar un comentario